کد نمایش آی پی

ازراست به چپ مرحوم مشهدی خداداد مهری
مشهدی موسی سوخته زاری.
مشدی احمد مهری از طایفه بزرگ پیرانی که همگی روحشان شاد ویادشان گرامی باد

مرحوم سهراب اروانه از بزرگان پیرانی آگره بید ،ایل کورد.روحش شاد و یادش گرامی

تیره های پیرانی 1 قادروند شوهان 2ولی درزرین آبادودهلران3سیفل درمیان طایفه احمدجشنی4استادها درخربزان5علی درآبدانان

کوچ اجباری از زرین آباد به آبدانان یا بقول بزرگان سال فشار:
کوچ اجباری از زرین آباد به آبدانان یا بقول بزرگان سال فشار:
تا قبل از سال 1308 هجری خورشیدی واليان پشتكوه مناطق جنوبي آبدانان را به سه ايل سگوند، بيرانوند، و دریكوند واگذار مي-كردند. اين سه ايل فصل پاييز و زمستان را در آن منطقه ميگذارند و بابت استفاده از مراتع آن جا سالانه مالیات و پيشكشي هاي معيني به والي ميپرداختند.قسمت غربي آبدانان از شمال به كبير كوه، از جنوب به دينار كوه، ازشرق به گردنه ي شتر مل و ديارگاه سركوهه و از غرب به انتهاي اراضي سادات و ابتداي اراضي زرگوش منتهي مي شد.اين قسمت توسط ميرهاي دریكوند و طايفه ي زيني وند اجاره ميشد و بابت آن سالانه 22 خروار برنج به والي مي¬پرداختند. هم چنين در اين منطقه تعدادي از طوايف بومي پشتكوه ساكن بودند كه عبارتند از: كايد خرده، مال ملايي، گلال زيري، سادات سيد صلاح الدين، سلیورزي قسمت گرمسيري آبدانان كه شامل سياگو، سراب نقل، آب انار، سيكل، هليوه، كوشك، طاق اكبر، دمشاه و اراضي منتهي به رود كرخه مي­شد، توسط ايل بيرانوند اجاره مي­شد. آن­ها حق زراعت، بهره­برداري و ايجاد بنا در آن اراضي نداشتند و تنها براي چراي دام­هايشان فصل پاييز و زمستان را در آن مناطق مي­گذارندند و بابت آن سالانه 20 تا 25 قاطر به والی مي­دادن.اراضي جنوبي رودخانه­ي سياگو و مناطق جونسار، پنج برار، كلات مورموري، چم شالان و دشت عباس تا اراضي منتهي به رود كرخه، در دست ايل سگوند بود و بابت استفاده از مراتع آن مناطق، سالانه 20 تا 23 قاطر به والي مي­پرداختند.رضاشاه از سال 1302 ش سپهبد امير احمدي را مأمور را سركوبي ايلات لرستان كرد. وي از اين سال تا سال 1308 ش ايلات متمرد را سركوب و در لرستان و ديگر مناطق اسكان داد. تنها طوايفي از ايل بيرانوند از جنگ شورش عليه قواي حكومت مركزي دست برنداشته بودند. در طول جنگ و گريز طوايف ياغي لرستان با قواي حكومت مركزي هرگاه طوايف ياغي شكست مي­خوردند به كبير كوه عقب­نشيني مي­كردند و در آن كوه پناه مي­گرفتند و به قول سرتيب علي اكبر درخشاني: "كبيره كوه جايي بود كه در نتيجه­ي سال­ها تعاقب ستون­هاي متعدد نظامي، سركشان لرستان آن جا را آخرين مأمن و پناهگاه خود انتخاب كرده بودند و محلي بود كه نخبه­ ي اشرار لرستان را كه از چنگ سپهبد امير احمدي فرار كرده بودند، در قلب خود جاي داده بود. امیر احمدی فرمانده­ی لشکر غرب به منظور سرکوب اشرار پناه گرفته در کبیر کوه، شهر کنونی آبدانان را به عنوان مقر فرماندهی کبیر کوه قرار داد و پادگانی نظامی در آن مستقر نمود.نظامیان حکومت مرکزی به خاطر عواملی چون بدی آب و هوا و نا­آشنایی با موقعیت جغرافیایی منطقه قادر به بیرون راندن اشرار از شکاف­های کبیر کوه نبودند، لذا امیر احمدی برای مقابله با آن­ها از ایل کرد کمک گرفت. تفنگچیان و سواران ایل کرده به ریاست توشمال حیات قلی خان و توشمال کریم خان قوای دولت را در بیرون راندن اشرار بیرانوند از کبیر کوه یاری دادند.در سال 1308 ش با بیرون راندن اشرار بیراندند از کبیر کوه و اسکان میر­ها در سیمره و سگوند­ها در لرستان و خوزستان، مناطقی وسیعی از آبدانان خالی از سکنه باقی ماند. ابتدا سرتیپ کوپال حاکم نظامی پشتکوه سعی کرد که به کمک کنسول ایران در عراق مهاجرین پشتکوهی مقیم عراق را تشویق به بازگشت و اسکان در آن منطقه نماید، ولی در این کار توفیقی نیافت.سپهبد امیر احمدی که از نبودن سکنه در آبدانان واهمه داشت و این احتمال وجود داشت که بازبیرانوند­هابه آن منطقه باز گردند و موجب درد سر برای دولت شوند، طی حکمی منطقه­ی آبدانان را به شمال حیات قلی خان واگذار کرد و از او خواست تا طوایفی از ایل کرد را در آن منطقه اسکان دهد. امیر احمدی با این اقدام تنها از خدمات نظامی ایل کرد قدردانی کرد بلکه راهی مطوئن برای مقابله با اشرا بیرانوند اتخاذ نمود.توشمالان ایل کرد قسمتی از آن ایل را که تقریباً یک سوم جمعیت آن ایل بود، از منطقه­ ی زرین آباد و مناطق شمالی آبدانان و دهلران کوچاندند و در جنوب آبدانان اسکان دادند. ساکنان محلی به این کوچ اجباری سال 1308 ش، سال فشار می­گویند.تفنگچیان سرکاری ایل کرد بعد از رفتن والی به عراق به خدمت حاکمان نظامی پشتکوه در آمدند و در تمام جنگ­های قوای امنیت در مناطق جنوبی پشتکوه بدون همکاری ایل کرد امکان پذیر نبود.

به طور کلی اتخاذ سیاست­های درست و واقع بینانه توشمالان ایل کرد در همکاری با قوای دولتی به سود منافع جمعی ایل کرد و کاید خرده منتهی شد.

علاوه بر ایل کرد قسمتی از طایفه­ ی علی شروان از منطقه­ی چنار باشی بدره کوچ داده شدند و در روستاهای آب انار و سراب نقل اسکان یافتند طایفه­ی سرگردان جودکی در روستای وچکبود اقامت گزیدند و مالک زمین شدند. قسمتی از طایفه­ی زینی­وند هم چنان در آبدانان باقی ماندند و در کنار ایل کرد به زندگی خود ادامه داند. تعدادی خانوار از ایل زنگنه که قشلاق را در مناطق گرمسیری آبدانان می­گذارندند، در سال 1319 ش به علت افزیش جمعیت و کمبود چراگاه از مراجعت به مناطق ییلاقی خود ر کرمانشاه خودداری کردند و در روستاهای سرپله و سیاگو ماندگار شدند.پس از اسکان یافتن طوایف ایل کرد و دیگر طوایف در جلگه­ ی آبدانان و جنوب کبیر کوه، کدخدایان دوست مراد و امان الله از سران ایل بیرانوند معروف­ترین افراد یاغی بودند که اشراری را که هنوز دستگیر یا تسلیم نشده بودند دور خود جمع نمودند و شکاف­های سخت کبیر کوه را پناهگاه خود قرار دادند و به زد و خورد با قوای دولتی پرداختند. آن­ها نه تنها باعث نا­امنی در پشتکوه و لرستان شده بودند بلکه راه خرم آباد به خوزستان را نا­امن کرده و عملاً بسته بودند.

رضاشاه که از ریز وقایع لرستان مطلع بود، در ملاقات با سرتیپ علی اکبر درخشانی می­گوید: "من تعجب می­کنم که چرا این اشرار قلع و قمع نمی­شوند و اساساً تصور می­کنم درعدم قلع قمع نمودن این اشرار غرض­های خاصی در بین است که منافع بعضی را تأمین می­کند. برای من قضیه­ ی کبیر کوه مسئله­ی لاینحل شده. به نظر کبیر کوه مانند قلعه­ای می­آید که پشت درب آن را سنگ­چینی کرده­اند که از داخل این قلعه کسی را خبرنباشند." رضاشاه سپس در حالی که با مشت گره کرده دست راست بلند می­کند، خطاب به سرتیپ درخشانی می­گوید: "من شما را مأمور می­کنم بروید این قلعه را بگشائید و به این آبروریزی و خرج تراشی و اردوکشی خاتمه دهید."

سر تیپ دعلی اکبر درخشانی در تاریخ 31/3/1309 ش به عنوان"فرماندار نظامی کبیر کوه و آبدانان" به جای سرتیپ محمد علی بهزادی منصوب شد و در تاریخ 11/4/1309 ش از طریق لرستان وارد آبدانان شد. وی در ورود به آن جا از سوی "عده-ی زیادی از توشمالان و کدخدایان طوایف کرد و سادات و تمام تفنگچیان سرکاری" مورد استقبال قرار گرفت. سرتیپ درخشانی بعد از ناامید شدن از کمک سرتیپ ابوالحسن پورزند حاکم نظامی پشتکوه که در حسین آباد (ایلام) مستقر بود، با کمک تفنگچیان و سواران ایل کرد به ریاست توشمال حیات قلی خان توشمال کریم خان در تاریخ 22/4/1309 ش شروع به بیرون راندن یاغیان بیرانوند از کبیر کوه نمود و در مدت ده روز آن­ها را از شکاف­های سخت کبیر بیرون کرد و به طرف لرستان متواری ساخت. درخشانی در مورد علت به کارگیری طوایف پشتکوه در جنگ با اشرار می­نویسد: "به واسطه­ی آن که سختی گرما و بدی هوا و ضعیت محل به قوای نظامی فرصت عملیات قلع و قمع اشرار را نمی­داد {لذا} بایستی با کمک طوایف پشتکوه اقدام به این امر می­شد".سرتیپ درخشانی پس از آن که موفق به سرکوب و بیرون کردن کدخادایان دوست مراد و امان­الله از کوه­های کبیر کوه شده شد و حکومت سراسر پشتکوه منصوب گردید. تا قبل از وی به خاطر مسائل امنیتی، پشتکوه و کبیر کوه به صورت جداگانه توسط دو سرتیپی اداره می­شدند.درخشانی با منصوب نمودن "یک نفر سرهنگ به حکومت نظامی کبیر کوه" در تاریخ 22/5/13 به حسین آباد مرکز پشتکوه رفت. وی تا سال 1315 ش به مدت شش سال حاکم پشتکوه بود.

آبدانان در سال 1316 ش به صورت یک بخش از شهر ایلام درآمد و ستوان یکم جهانگیری اولین بخشدار آن جا بود. در سال 1320 ش توشمال حیات قلی خان مراد خانی به عنوان بخشدار آبدانان و توشمال کریم خان به عنوان رئیس انتظامات آبدانان منصوب شدند و تا سال 1325 ش انجام وظیفه نمودند

تیره سیفل (سی فه ل ) پیرانی یکی ازتیره های طایفه پیرانی بوده که سالیان خیلی گذشته درمناطق اطراف قلعه شیاخ واقع در شرق پهله ودرمناطقی بنام پاچه سیفلی می زیسته اند که باتوجه به پیوند سببی با بزرگان طایفه احمدجشنی وبادعوت بزرگان احمدجشنی به روستای کاور مهاجرت میکند ودرکنارمردمان طایفه احمدجشنی درروستای کاور در28کیلومتری جنوب شهرپهله سکونت پیدا می کنند وشجره این طایفه به این شکل است سیفل -مومه (محمد )-حسین+شمبه +جمشید -چناری- شیخ علی -چراغعلی + قربانعلی - سبزعلی +کریم وبعدازآن پسرانشان. این تیره درحال حاضردرشهرهای دهلران واندیمشک وایلام وروستای کاوروروستای علی آباد شهرستان شیروان  بالغ بر 2000 خانوار هستند وبزرگانی چون زنده یادکربلایی سبزعلی شیخی -زنده یاد کربلایی کریم شیخی -زنده یادکربلایی ملک باسره -زنده یادکربلایی محمد پاشاه باسره -زنده یاد حاج کلانتر جمالی  -مشهدی شیخه شاهولی -مشهدی مهدی باسره -کربلایی علیجان شیخی -حاج ولی بختی - حاج حسین شاهولی -مشهدی فریدالله شیخی -مشهدی خوشبخت باسره ومشهدی شعیب باسره و.... دارد که به روان همه بزرگان پیرانی  که ازمیان ما رفته اند درود میفرستیم وطول عمربابرکت برای همه ی جوانان ایرانی ازخداوند منان خواستاریم
مجید شیخی فرزند زنده یاد بزرگ خاندان سیفل کربلایی کریم شیخی

جادارد یادی کنیم از بزرگ مرد طایفه پیرانی مرحوم مغفور مریدخان پیرانی فرزند مرحوم عژیز >فرزند مرحوم علیمدد>فرزند مرحوم هواسعلی>فرزند مرحوم علی یکی از بزرگان صفحه کرد

مرحوم معفور حاج امامقلی پیرانی فرزند مرحوم مهدی خان >فرزند مرحوم علیمدد>فرزند مرحوم هواسعلی>فرزند مرحوم علی از طایفه پیرانی ایل بزرگ کرد روحش شاد ویادش گرامی باد

زنده یاد کربلایی کریم شیخی بزرگ خاندان طایفه پیرانی تیره سیفل

شهیدوالامقام سردار محمدعلی شیخی ازشهدای گرانقدر طایفه پیرانی تیره سیفل

زنده یاد مشهدی حسینعلی کاکایی ازبزرگان ایل کوردطایفه پیرانی

مرحوم علیقلی پیرانی فرزند مرحوم مهدی خان بزرگ خاندان پیرانی آبدانان روحشان شاد

تنها عکس بجا مانده از بزرگان پیرانی آبدانان روستای طلور  مرحوم کد خدا علی ابدال همتی سال 1340